Jaffa i spacer ulicami znaków zodiaku.

Naszą wizytę w Tel Awiwie bardzo dobrze wspominam. Najpierw kąpaliśmy się w Morzu Śródziemnym, co było wyjątkowym przerywnikiem na naszej trasie zwiedzania miejsc świętych. Natomiast później mieliśmy okazję przespacerować się po dzielnicy Jaffie.

Jaffa szczyci się już historią 4000 lat istnienia, a według archeologów już znacznie wcześniej te tereny były zamieszkiwane przez okoliczną ludność. Nazwa miasta według mitologii pochodzi od Jafata jednego z trzech synów Noego, tego od arki, wybudowana 40 lat po potopie. Od czasów epoki brązu wykorzystywany był naturalny port w Jaffie i do początków XX wieku, kiedy powstał port w Hajfie był to jedyny port na tym terenie przez ok cztery tysiące lat. O Jaffie po raz pierwszy możemy poczytać w egipskim liście z 1470 roku p.n.e. gdzie znajdziemy relację z podbojów egipskiego faraona Totmesa III. W Biblii Jaffa wymieniona jest czterokrotnie. Za czasów króla Salomona do portu w Jaffie sprowadzano drzewo z Libanu do budowy świątyni Jerozolimskiej. W XII wieku w czasie wypraw krzyżowych dotarł tu Ryszard Lwie Serce. Za to w 1799 roku Napoleon Bonaparte zdobył Jaffę i z jego rozkazu dokonano masakry muzułmańskich żołnierzy. Wkrótce potem w mieście zapanowała epidemia dżumy, która zdziesiątkowała mieszkańców. Na początku XX wieku na obrzeżach miasta zakupiono tereny, aby założyć dzielnice miasta. W 1909 roku powstało osiedle Ahuzat Bayit, które rok później zmieniło nazwę na Tel Awiw. Kolejne rozruchy powodowały, że coraz więcej mieszkańców przenosiło się z Jaffy do Tel Awiwu, który stale się rozrastał. W 1949 roku nastąpiło połączenie w jedną aglomerację Tel Awiwu i Jaffy.  

Jako pierwsze zobaczyliśmy drzewo rosnące w powietrzu, tzw "wiszące drzewo".

Następnie udajemy się ulicami nazwanymi jak znaki zodiaku, o czym informują nas tabliczki  na murach budynków.

Po drodze spacerując wąskimi uliczkami mijamy liczne galerie

Czasem i panna młoda się trafiła.

Udajemy się  w stronę kościoła św Piotra, ale po drodze udajemy się na wzgórze porośnięte palmami gdzie znajduje się Most Życzeń.

Kościół już widać w oddali.

Jest tradycja, która mówi, że należy dotknąć tabliczki ze swoim znakiem zodiaku i patrzeć w morze oraz przejść pod mostem życzeń,  a spełni się życzenie.

Dla tych co bardziej cenią sobie modlitwę, kawałek dalej znajduje się franciszkański kościół św Piotra. Kościół nie ma wartości historycznej, bo powstał w 1654 roku, ale został dwukrotnie zniszczony i obecny został wybudowany w 1888 roku i przebudowywany w latach 1894 i 1903. Chętnie odwiedzają ten kościół pielgrzymi, bo odprawiane są tu msze św w różnych językach. Ciekawostką jest, że w każdą niedzielę o godz 18 odbywa się tu msza po polsku. W jednym z bocznych ołtarzy znajduje się obraz MB Częstochowskiej, mi natomiast najbardziej spodobała się ambona w kształcie drzewa.

Obok kościoła znajduje się ciekawa fontanna.

Idziemy wzdłuż morza w oddali widać miejsce gdzie się wcześniej kąpaliśmy, a tuż obok mijamy wieżę Meczetu Al-Bahr zwanego też Meczetem Morskim, który jest najstarszym, istniejącym meczetem w Jaffie.

Po drodze mijamy Wieżę Zegarową, która swoim wyglądem nie przypomina arabskiej budowli, tylko europejską dzwonnice kościelną. Wieża ta została zbudowana przez ostatniego sułtana tureckiego Abdullaha Hamida II w 1900 roku z okazji 25 lecia panowania. Takich wież powstało wówczas 100 w całym imperium osmańskim, a w samej Palestynie zbudowano ich sześć. Wszystkie budowane były obok ważnych budynków państwowych i były symbolem nowoczesności i dokładności. 

 

Na tym kończymy nasz spacer po Jaffie i jedziemy do Betlejem na nocleg. Czeka nas długa droga, ale dzień był ciekawy. 

Dziękuję za Wasze odwiedziny i zapraszam ponownie.