Pałac myśliwski w Promnicach

Tym razem zapraszam Was do pałacu myśliwskiego w Promnicach. Często o nim słyszałam oraz widziałam na blogach, więc postanowiłam się tam wybrać w jedno niedzielne popołudnie. Pałacyk od razu przypadł mi do serca, gdyż jest bardzo malowniczo położony, a na dokładkę uroku dodawały mu jesienne barwy okolicznych drzew.

Historia tego miejsca rozpoczyna się w XVI wieku, kiedy to biskup wrocławski Baltazar von Promnitz wykupił tereny Wolnego Miasta Pszczyna, do którego należały też tereny Promnic. Przez kolejne dwa wieki dobra te należały do rodu Promnitz. 

 

To w tym czasie Jan Adam Promnitz buduje tu w latach 1760-1766 dworek. Po śmierci ostatniego z rodu Promnitzów dobra przechodzą na własność jego siostrzeńca roku Anhaltów. 

Wiele lat później historia się powtarza w 1846 roku ostatni z rodu Anhaltów oddał dobra siostrzeńcowi pochodzącemu z potężnego rodu magnackiego Hochbergów.

Książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg nakazał na miejscu chylącego się ku upadkowi dworkowi Promnitzów wybudować pałacyk myśliwski. Pałacyk został wybudowany w 1861 roku i na szczęście był ubezpieczony, bo sześć lat później spłonął.

Dzięki odszkodowaniu już rok później w 1868 roku został odbudowany i w niezmienionej formie możemy go oglądać do dnia dzisiejszego. Zachowały się w nienaruszonym stanie drewniane stropy, podłogi, drzwi oraz piękne kręcone schody na piętro.

Pałacyk ukochała żona Jana Henryka XV Hochberga - księżna Daisy, która bardo lubiła tu przebywać. Wprowadziła tu też trochę zmian takich jak założenie elektryczności czy zamontowanie windy do transportu potraw, a najważniejsze bardzo ubogaciła wystrój wnętrza, praktycznie w każdym z pomieszczeń coś zrobiła.

Zmieniła meble na jasne i na jasne kolory przemalowała ściany, aby wprowadzić bardziej przyjazną, rodzinną atmosferę. Jako, że jest to pałacyk myśliwski wzbogacił się on o kolejne trofea i w czasie spisu inwentarzowego w 1927 roku było ich aż 450 sztuk.

 

W tym czasie pałac myśliwski był chętnie odwiedzany przez różnych znamienitych gości, byli tu między innym król Prus - Wilhelm I czy cesarz Niemiec Wilhelm II. 

Po śmierci Jana Henryka XV w 1938 roku jego synowie przekazują pałac myśliwski w Promnicach państwu jako część opłaty skarbowej od spadku po ojcu. W czasie II wojny światowej stacjonowały tu wojska niemieckie, a później rosyjskie, ale na szczęście nie odnotowano tu większych zniszczeń. Po wojnie pałacyk stał się własnością Lasów Państwowych, a od 1967 roku był w posiadaniu kopalń i zrzeszeń górniczych. Od roku 1991 rozpoczęto tu działalność hotelarsko - gastronomiczną.

W 2003 roku znów pałacyk w Promnicach wrócił na własność Skarbu Państwa. W tymże roku odbyło się tu spotkanie prezydentów Polski, Czech, Słowacji i Węgier. Obecnie mieści się tu hotel i restauracja pod nazwą "Noma Residence".

Oglądanie wnętrza rozpoczynam od największej, a zarazem najpiękniejszej sali pałacyku myśliwskiego, gdzie obecnie jest sala restauracyjna.

 Z boku znajduje się mniejsze pomieszczenie, gdzie także mogą usiąść goście restauracji.

Wracamy do holu gdzie wiszą zdjęcia upamiętniające wizytę cesarza Niemiec Wilhelma II

W holu po prawej i lewej stronie znajdują się kominki.

Na wprost wejścia widzimy wspaniałe kręcone schody, którymi wychodzimy na piętro pałacu.

Wychodzimy na piętro gdzie dziś znajdują się pokoje hotelowe, ale nawet nie będąc w środku nie chce się schodzić na dół, bo tyle ciekawych rzeczy wisi na ścianach.

 

 Czas zostawić pałac i rozejrzeć się po okolicy.

Na jego dziedzińcu na wprost wejścia w 1864 roku została umieszczona figura przedstawiająca patrona myśliwych św Huberta z jeleniem. Rzeźba autorstwa Johna Jandy inspirowana była postacią księcia pszczyńskiego Jana Henryka XI. 

Pałacyk położony jest 7 km od Tychów nad jeziorem Paprocańskim. Odwiedzając pałacyk myśliwski możemy wybrać się na spacer wzdłuż jeziora.

Nie można tu nie wspomnieć o pięknym lesie otaczającym pałacyk, zwłaszcza teraz jesienią pięknie barwiącym się na złoto i czerwono.

Żegnam się już z pałacem myśliwskim w Promnicach, ale chętnie tu znów wrócę pospacerować.

Dziękuję za Wasze odwiedziny i pozostawiane komentarze.