Wzgórze Węglowe w Pekinie

Moja wizyta w Chinach rozpoczęła się od zwiedzania Pekinu. Na miejscu byliśmy o szóstej rano i po załatwieniu wszelkich formalności i zapakowaniu do autokaru pojechaliśmy od razu na zwiedzanie. O naszym pierwszym obiekcie już pisałam wcześniej, którym była Świątynia Nieba, a koło której można było zobaczyć tłumy ludzi uprawiające Tai Chi. Następnie pojechaliśmy na Wzgórze Węglowe do parku Jingshan. 

Park Jingshan znajduje się tuż obok Zakazanego Miasta w Pekinie. Park ten od zawsze służył jako miejsce wypoczynku chińskich cesarzy i ich świty, a dopiero w 1928 roku został udostępniony dla zwykłych śmiertelników. Centralnym punktem parku jest usypane w 1421 roku z piasków pochodzących z budowy fosy wokół Zakazanego Miasta - Wzgórze Węglowe.

Pierwsze rowery zobaczone w Pekinie w takiej ilości, że nawet w Holandii tyle ich nie widziałam. Jak się później okazało jest to główny środek transportu dla ludzi nie posiadających własnego samochodu. To niesamowite co Chińczycy potrafią przewieź rowerem, widziałam jak wieźli np meble.

Po wejściu do parku spotkałam pierwszego pana, który pisał mokrym pędzlem na długim kiju różne znaki. Takich osób przez cały pobyt spotkałam później więcej.

W 1750 roku za czasów cesarza Quianlong na szczycie Wzgórza Węglowego wzniesiono pięć pawilonów. Największy pawilon nosił nazwę Wiecznej Wiosny i był najwyższym punktem dawnego Pekinu. Pozostałe cztery pawilony były rozmieszczone symetrycznie. W każdym z nich umieszczono posąg Buddy, niestety cztery posągi zostały skradzione, a piąty zniszczony. Obecnie w Pawilonie Wiecznej Wiosny znajduje się Budda, niestety nie wolno tam było robić zdjęć - bardzo pilnowali.   

Blisko wejścia do parku w pawilonie dawniej cesarze składali ofiary przed znajdują się tablicą upamiętniające Konfucjusza. Można też spotkać inne tablice na terenie parku, niestety napisane "robaczkami", więc nie mogłam ich przeczytać.

Tutaj Chińczycy robili sobie za opłatą pamiątkowe zdjęcia, do których przebierali się w przygotowane stroje.

Ze Wzgórza Węglowego jest najlepszy widok na Zakazane Miasto. Niestety my trafiliśmy na burzę piaskową nas pustynią Gobi i widoki były jak w mglisty dzień. Za to mieliśmy darmowy peeling skóry, bo drobinki piasku świetnie przylepiały się do skóry. 

Według przekazów na Węglowym Wzgórzu rosło kiedyś drzewo na którym powiesił się ostatni cesarz z dynastii Ming w 1644 roku.

Na koniec jeszcze rzut oka na część parku gdzie rosną piwonie i idziemy na lunch.

Z parku zabrali nas na lunch, przyznam, że szczeki nam opadły, gdy zobaczyliśmy gdzie będziemy jeść. Chyba pierwszy raz zapomniałam robić zdjęcia, takie cuda były w restauracji. Miejsca do siedzenia były na wyspie, dookoła której płynęła rzeczka. Były akwaria z rybami i innymi wodnymi żyjątkami, które klient sobie wybierał i na miejscu miał przygotowywane. My dostaliśmy zaserwowany pierwszy posiłek, który oczywiście jedliśmy pałeczkami. Na szczęście dali nam widelce, żeby nałożyć sobie jedzenie do miseczki z której się jadło. Stoliki były na dziesięć osób i mieliśmy, aż trzy kelnerki, które nas obsługiwały.

Po pysznym jedzeniu zabrali nas do hotelu, gdzie mogliśmy się trochę przespać i odświeżyć po 24 godzinach w podróży i kolejnych 6 przeznaczonych na zwiedzanie i lunch. Za to po południu zabrali na na spacer po okolicy, aby poznać życie zwykłych ludzi. Mogliśmy zobaczyć jak mieszkają, handlują, pracują, po prostu jak żyją prości ludzie.

Wieczorem zabrali nas na kolację i znów restauracja była wspaniała. Jako, że uwielbiam chińską kuchnię, byłam jedzeniem zachwycona. Dodatkową atrakcją wieczoru były występy, które mogliśmy oglądać podczas i po posiłku. 

 Po kolacji wróciliśmy do naszego hotelu na nocleg, następnego dnia czekały na nas kolejne atrakcje. 

Dziękuję za Wasze odwiedziny i pozostawiane komentarze.