Wielki Mur Chiński we mgle

To trzeba mieć szczęście, żeby pojechać do Chin i trafić na burzę piaskową oraz zobaczyć Wielki Mur Chiński cały spowity we mgle. Gdy pojechaliśmy do Szanghaju na wieżę telewizyjną, to koło kas było olbrzymie zdjęcie muru, więc zrobiliśmy sobie zdjęcia na jego tle. A co trzeba mieć pamiątkę.

Pierwsze odcinki Wielkiego Muru Chińskiego zaczęto budować prawdopodobnie w VII wieku p.n.e. Połączenie budowli w całość, służącą do obrony przed koczowniczymi plemionami mongolskimi i strzegący biegnącego w pobliżu Jedwabnego Szlaku, nastąpiło w czasie panowania pierwszego cesarza z dynastii Cin Qin Shi Huang-ti w III wieku p.n.e. Przy budowie wówczas miało zginąć z wycieńczenia ok. miliona robotników, a zmarłych miano zamurowywać w ścianach budowli.

 

Potem wielokrotnie mur był przebudowywany, a wygląd obecny zawdzięcza dynastii Ming, bo za jej panowania w XIV wieku postanowiono na bazie starożytnych fragmentów muru wybudować fortyfikacje od granic Korei do pustyni Gobi.

Według informacji podanej przez dziennik China Daily łączna długość budowli ma wynosić 8851,8 km i składać się odpowiednio z 6259,6 km – murów wzniesionych ludzką ręką, 2232,5 km – barier naturalnych, takie jak rzeki i wzgórza i 359,7 km rowu.  Podane wyniki obejmują cały system fortyfikacji, a nie długości muru, gdyż w postaci jednolitej konstrukcji, nigdy mur nie istniał. Wznoszono w różnych miejscach umocnienia w zależności od bieżących potrzeb.

 

 

Wielki Mur Chiński służył oprócz funkcji obronnej jako szybki system ostrzegawczy, gdyż co 100 metrów była wieża i w razie ataku nieprzyjaciela w dzień dawano sygnały dymem, a w nocy ogniem i tak wiadomość przenosiła się szybko od wieży do wieży.

Mur spełniała jeszcze jedną funkcję, dziś możemy powiedzieć autostrady, bo był bardzo wygodną drogą. Na górze miał 5,5 m szerokości - wystarczająco, aby mogła po nim maszerować piechota po 10 żołnierzy w szeregu albo kawaleria po 5 koni w szeregu. Nadal ma przeciętnie około 9 m wysokości, a wieże strażnicze wznoszą się na 12 m.

Z Pekinu przywieźli nas do jednego z centrów turystycznych, gdzie można swobodnie wejść na Wielki Mur Chiński i mieliśmy do wyboru w która stronę iść. Postanowiłam iść w prawo czyli stronę gdzie szło więcej ludzi, jak się okazało było tam łagodniejsze podejście i dlatego było chętniej wybierane przez turystów. Gdy wróciłam do centrum turystycznego okazało się, że mam jeszcze godzinę czasu wolnego, to poszłam w lewo i wówczas się okazało, jak strome tam są podejścia i dlatego jest pusto i niema ludzi.

Ciepło to tego dnia nie było, nawet rękawiczki i czapka by się przydały, u góry na murze wiał straszny wiatr, co bardzo obniżało temperaturę odczuwalną. Tutaj dodam, że dzień wcześniej chodziłam w krótkim rękawie, a teraz pozapinana w kurtce na wszystkie guziki.

 Przy centrum turystycznym można oglądać różne armaty, które były wykorzystywane w walce i obronie muru.

 

 

Z pobytu na murze mam pamiątkowa książkę w języku polskim z wklejonym pamiątkowym zdjęciem całej naszej grupy. 

W sklepie z pamiątkami można kupić różne ciekawe pamiątki, jak zielony płaszcz wojskowy i czapkę wojskową, kto tego dnia nie przyjechał dobrze ubrany, to chętnie z tej możliwości korzysta. Często gramy w komputerze Mahjonga, a tu można było sobie kupić klocki do tej gry.

 

 Nasz pobyt się skończył i czas wyruszać w kierunku Pekinu, po drodze jeszcze widoczne są zabudowania Wielkiego Chińskiego Muru.

W 1987 roku Wielki Mur Chiński został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a w 2007 roku został uznany za jeden z siedmiu nowych cudów świata.

Dziękuję za Wasze odwiedziny i zapraszam ponownie.