Tatarska Jurta w Kruszynianach

Odwiedzając Kruszyniany miałam okazję zobaczyć meczet i cmentarz muzułmański, pisałam o tym wcześniej. Po zwiedzeniu z przewodnikiem wspomnianych miejsc mieliśmy czas wolny, żeby wszystko dokładnie pooglądać albo iść coś zjeść. Na przeciwko meczetu znajduje się gospodarstwo agroturystyczne Tatarska Jurta i zachęcające do wejścia "Tatarskie Jadło u Dżennety".

Pani Dżenneta Bogdanowicz wcześniej mieszkała w Supraślu, ale po śmierci dziadka ze strony męża, za zgoda rodziny w 2004 roku założyłam gospodarstwo agroturystyczne. Rodzina Bogdanowicz miała nadane te ziemie przez króla Jana III Sobieskiego i przechodziły z pokolenia na pokolenie. Nikt nie wróżył jej sukcesu, jednak fakt pochodzenia z tatarskiej rodziny, dobra tatarska kuchnia i ciekawe opowieści o kulturze tatarskiej sprawiły, że jej pomysł był strzałem w dziesiątkę. Jurtę odwiedza duża liczba gości wśród nich byli: książę Karol, Elżbieta Dzikowska czy Robert Makłowicz.

Gdy dotarłam do gospodarstwa zorientowałam się, że trafiłam w bardzo ciekawe miejsce. Nasza grupa podzieliła się na dwie części, jedni poszli jeść, a drudzy poszli oglądać. Wszyscy byli zachwyceni, bo zarówno kuchnia była wspaniała, a także było co oglądać. Jak się pewnie domyślacie ja poszłam oglądać i oczywiście robić zdjęcia. Początkowo trochę mi było szkoda, że nie mam czasu na posmakowanie kuchni pani Dżennety, ale gdy przyjechaliśmy do naszego hotelu i tam nas nakarmili miejscową kuchnia to przestałam żałować.

W gospodarstwie znajduje się jurta mongolska. Byłam zachwycona mogąc zobaczyć jak świetnie byli przygotowani do wędrówki, jednocześnie mając tyle wygód. W jurcie możemy zobaczyć łóżko, toaletkę, a nawet umywalkę. Przeciętna jurta waży 240 kg i uniesie ją jeden wielbłąd. Dwóch mężczyzn jest w stanie w ciągu dwóch godzin złożyć jurtę. Istnieją zasady jak należy budować np drzwi zawsze były na południu, a piec na środku oraz jak należy się zachowywać w jurcie, np chodzi się w kierunku ruchu wskazówek zegara. We wnętrzu powierzchnia byłam podzielona: wschodnia dla kobiet, a zachodnia dla mężczyzn. Jurtę też można traktować jak zegar słoneczny, bo wpadające do środka przez górny otwór promienie słoneczne pozwalały dokładnie orientować co do godziny. Jurty są dużo lepsze od naszych mieszkań, wytrzymują opady deszczu i śniegu, silne wiatry, oraz mrozy i upały. Są tak zbudowane, że we wnętrzu mają naturalną klimatyzację, że przyjemnie jest przy 30 stopniowym mrozie i 40 stopniowym upale.

Następnie poszłam do stajni, ale tam nie spotkałam żadnego konika. Uszłam parę metrów i widzę duże pole, a na nim kilka koni. Na ich widok bardzo się ucieszyłam, zresztą ona na mój też, bo wiedziały, że dostaną coś zjeść. Były tam przygotowane marchewki, więc jak tylko konik mnie dojrzał, to zaraz przyszedł i mogłam go nakarmić.

Koni mechanicznych w gospodarstwie też nie brakowało.

Wróbelki też tam latają, niektóre głodne i się posilają.

Na koniec odwiedziłam wnętrze restauracji, gdzie od wejścia widziałam zadowolone twarze naszych znajomych, którzy wybrali się na jedzenie. Wszyscy jednogłośnie zachwalali potrawy, które jedli. W środku restauracji również jest co oglądać, duża liczna zdjęć, stroje i inne przedmioty rozwieszone i postawione po całe sali. W rogu koło szafy zauważyłam łuk, a kawałek dalej na ścianie w gablocie można podziwiać nawet pieniądze mongolskie. Gdy wszystko pooglądałam już był czas, aby udać się do autokaru i jechać w dalsza drogę.

Wracając do autokaru podeszłam jeszcze pod słup gdzie mamy informacje, że np do Mekki jest 5504 km. Kawałek dalej znajduje się spoty głaz, który upamiętnia nadanie tych ziem tatarom.

Wróciłam już z wakacji i teraz będę nadrabiała zaległości na Waszych blogach.  Serdecznie dziękuję za odwiedziny i Wasze komentarze.