Kościół św. Anny w Gibach

Jeżdżąc po Podlasiu w weekend majowy zatrzymaliśmy się na parę minut przy drewnianym kościele w Gibach. Na pierwszy rzut oka kościół nie wyróżniający się niczym szczególnym, jednak po poszukaniu informacji w internecie dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy. No i wnętrze kościoła też różni się o tradycyjnego wystroju. 

Budynek ten został wybudowany w 1912 roku w Pogorzelcu jako molenna bezpopowców. Nie mając pojęcia co to jest ta molenna i bezpopowcy, zaczęłam szukać, a że moje oczy są chore, to mi to dużo czasu zajęło. Część osób będzie wiedziała, ale będą też takie jak ja, co nie mają o tym pojęcia, więc w skrócie napisze. A było to tak: w połowie XVII wieku w Rosyjskim Kościele Prawosławnym patriarcha Nikon dokonał reformy i część osób uznała te zmiany za herezję i wyrzeczenie się jedynej prawdziwej wiary. Ci ludzie zostali nazwani jako Staroobrzędowcy. Sobór moskiewski uznał wszystkie stare wyznania za herezję i rozpoczęły się prześladowania. Staroobrzędowcy zaczęli porzucać dotychczasowe siedziby i zakładać nowe, w trudno dostępnych miejscach. Dodatkowo motywacją dla tego typu zachowania było przekonanie o rychłym nadejściu Antychrysta na ziemię. Na przełomie XVII i XVIII wieku nastąpił rozłam wśród Staroobrzędowców na popowców i bezpopowców. Ruch popowców sprawuje obrzędy liturgiczne pod przewodnictwem kapłanów, a od XIX wieku mają własną hierarchię duchowną, kiedy to przeszedł do nich bośniacki biskup Ambroży. Ruch bezpopowców utrzymuje, że nie ma już prawdziwych księży i jedynym przewodnikiem jest Jezus Chrystus. Zrzeszają się w grupy i ich modlitwom przewodniczy Nastawnik w świątyniach zwanych molennami. Brak hierarchii duchownej sprawił, że bezpopowcy podzielili się na wspólnoty, te najliczniejsze to: np pomorcy, fiedosiejewcy i filiponii. Wydanie edyktu tolerancyjnego przez cara Mikołaja II w 1905 roku spowodowało, że Staroobrzędowcy odzyskali pełnię praw obywatelskich. W w tamtym czasie było ich jak szacują od 10-20 mln ludzi na świecie, obecnie jest ich ok 3 mln.

Bezpopowcy wybudowali w 1912 roku świątynię zwaną u nich molenną, która służyła im do 1941 roku. W czasie II wojny światowej budynek został poważnie uszkodzony, lecz po wojnie odbudowano go. Niestety w czasie wojny starowiercy rozproszyli się po świecie i z czasem ich świątynia pustoszała, aż w końcu uległa dewastacji. 

W 1982 roku budynek został przejęty przez katolików. Wpisany do rejestru zabytków dwa lata wcześniej budynek, zachował swoje oryginalne kształty, został przeniesiony na obecne miejsce do Gib i przystosowany do obrządków rzymskokatolickich. W 1984 kościół został konsekrowany pw Św Anny i św Huberta początkowo jako kościół filialny kościoła w Sejnach. W 1992 roku erygowano parafię w Gibach, a kościół ustanowiono kościołem parafialnym.

Jak dla mnie najciekawszym elementem wyposażenia kościoła jest wykorzystanie poroży zwierząt żyjących w puszczy do wykonania żyrandoli, kinkietów, świeczników i innych ozdób w kościele jak ten przepiękny w swej prostocie krzyż.

Piękna Droga Krzyżowa została wykonana przez Jerzego Śrzednickiego w postaci płaskorzeźb, podobnie jak zaaranżował on wyposażenie całego kościoła.

We wnętrzu kościoła znajduje się tablica upamiętniająca ofiary NKWD i UB z lipca 1945 roku.

Obok kościoła znajduje się niewielka grota maryjna.

Na terenie całego terenu należącego do kościoła można spotkać różne tablice pamiątkowe i nawet słup graniczny z 1791 roku.

W pobliżu kościoła znajduje się miejsce pamięci obławy z 1945 roku, ale o tym będzie innym razem.

Dziękuję Wam za odwiedziny i pozostawione komentarze.