Drewniany kościół św Idziego w Zrębicach

W ubiegłym tygodniu jeżdżąc po jurze krakowsko-częstochowskiej odwiedziliśmy leżącą koło Olsztyna wieś Zrębice. Na chwilę zatrzymaliśmy się przy drewnianym kościele p.w. św Idziego. Parafia istniała tutaj już w XVI wieku, wymieniana jest w spisach świętopietrza z 1334 roku. W późniejszych latach wspomina o niej również Jan Długosz. Wspomniana jest też w innych późniejszych dokumentach. Kościół powstał w 1596 roku. Zarówno parafia jak i okoliczna ludność nie należała do bogatych, więc nie remontowali kościoła i z czasem uległ on zniszczeniu. To podczas wizytacji parafianie otrzymali nakaz remontu od księdza wizytatora. Za sprawą tutejszego księdza proboszcza Wojciecha Bulińskiego stary kościół został gruntownie odrestaurowany od podstaw. A było to w 1789 roku i na ten rok datuje się powstanie obecnego kościoła, który mamy okazję oglądać do dziś. Bieda panująca w okolicy w XIX wieku spowodowała, że kościołowi groziło zburzenie, uratował go od tego ksiądz Jan Lelewicz, który poddał go gruntownej renowacji, do dziś pamiętany jest jako dobry gospodarz.

Kościół Św Idziego to kościół jednonawowy zbudowany jest z drzewa modrzewiowego o konstrukcji zrębowej, dach kryty gontem, oszalowany deskami. Nad nawą znajduje się mała wieżyczka i sygnaturka. Obok kościoła znajduje się dzwonnica również z drzewa modrzewiowego, niewiele młodsza od kościoła, bo z przełomu XVII i XVIII wieku. Na dzwonnicy umieszczone są dzwony z 1632 roku. Plac kościelny otoczony jest kamiennym murem i na jego terenie rośnie sześć trzystuletnich lip, które uznane są za pomniki przyrody.

W ołtarzu głównym znajduje się postać św Idziego i z nim związana jest legenda. Miejscowe podania mówią, że w okolicy wybuchła zaraza i ludność zaczęła uciekać do pobliskiego lasu. Tam modlili się o pomoc i ukazał im się starzec w stroju pustelnika, którym był św Idzi. Nakazał czynić pokutę oraz wskazał im źródełko, którego woda miała służyć jako lekarstwo przeciw trawiącej chorych gorączce. Mieszkańcy Zrębic wypełnili te warunki i gdy zaraza ustąpiła na pamiątkę wybudowali kaplicę poświęconą św Idziemu. Kaplica w 1789 roku została rozebrana, a obraz św Idziego został przeniesiony do obecnego kościoła i jak wspomniałam jest w głównym ołtarzu.

Niestety kościół miał otwarte tylko główne drzwi do przedsionka, a kolejne zamknięte. Zdjęcia wnętrza robiłam przez szybę, więc proszę wybaczyć jakość.