Skansen – Zagroda Wsi Pszczyńskiej

Końcem maja wybrałam się od Pszczyny i jednym z miejsc, które wówczas odwiedziłam był skansen czyli Zagroda Wsi Pszczyńskiej. Mieści się on niedaleko rynku w Zabytkowym Parku Dworskim. 

 

Gdy doszłam do skansenu byłam zdziwiona, że nie ma tu żadnych ludzi, w pierwszej chwili pomyślałam, że skansen jest zamknięty. Jednak brama była otwarta, więc weszłam. Zaraz w pierwszym budynku po lewej stronie mieści się kasa, w której można kupić bilet wstępu. Bilet może być tylko na zwiedzenie skansenu lub wspólny z zagrodą żubrów. Jako, że nie śpieszyło mi się do domu kupiłam wspólny bilet na oba obiekty.

 

Przyznam, że trochę zawiodłam się na skansenie, gdyż tylko dwa obiekty były w środku oświetlone chata i spichlerz. Natomiast w pozostałych obiektach panowały egipskie ciemności, choć oświetlenie było tam zamontowane, to nie działało - próbowałam. Dobrze, że w mojej przepastnej torbie była latarka, to mogłam coś zobaczyć. Uważam, że takie coś jak oświetlenie należy się zwiedzającym, w końcu płaci się za bilet. Teraz to ja się nie dziwię, że tam nie ma zwiedzających, bo chałupy z zewnątrz to i zza płotu można zobaczyć, bez płacenia biletu.

 

Na teren skansenu wchodzimy przez wiatę bramną z XIX wieku, która pochodzi sprzed drewnianego kościółka z Golasowic, który spłonął doszczętnie w 1973 roku. Z pożaru ocalała jedynie wiata i parkan, które zostały przeniesione do skansenu.

 

Podchodzimy do kasy, która jest wierną rekonstrukcją szopy na siano z zagrody Antoniego Ligenzy z Frydku. Budynek oryginalny nie nadawał się do przeniesienia ze względu na zły stan drewna, a ponieważ był to ostatni budynek tego typu w regionie, zdecydowano się na wykonanie repliki.  

 

Zaraz za kasą mieści się zagroda w której w okresie letnim, kiedy skansen udostępniany jest do zwiedzania, pasą się kozy i owce. Zauroczyły mnie maleńkie koźlątka. Była też jedna owieczka, która zwiała z zagrody i biegała po skansenie.

 

 

 

 

Obok zagrody znajduje się Stodoła z Kobielic pochodząca z 1811 roku. Wewnątrz znajduje się klepisko i po bokach dwa sąsieki. Stodoła jest nietypowa na dawne czasy, gdyż ma kształt prostokątna, a dawniej budowano stodoły wieloboczne. Wewnątrz można zobaczyć piękny wieniec dożynkowy.

 

 

Kolejnym budynkiem jest masztalnia pochodząca z 1799 roku z Wisły Wielskiej. Masztalnia służyła dawniej jako stajnia dla koni lub pomieszczenie przy stajni służące stajennemu do przechowywania sprzętu stajennego. Obecnie przechowywane są tam różnorodne sprzęty takie jak brony, widły, łopaty czy chomąta i wiele innych.

Następnie poszłam do ośmiokątnej stodoły z Kryr, pochodzi prawdopodobnie z XVIII wieku. Budynek tej stodoły jest przykładem typowej budowy dla bogatych gospodarzy z okolicznych ziem pszczyńskich. Obecnie w środku można zobaczyć ciekawe pojazdy konne, między innymi karawan z Pawłowic oraz inne ciekawe wozy. 

 

 

 

W jednym z zakątków zobaczyłam pasiekę, w której nadal pszczoły robią miód. Przeczytałam, że w określone dni maja można oglądać jak pszczelarz wyciąga miód z uli. Różne rodzaje uli w tej pasiece pokazują jak duża była różnorodność w tym temacie na całym Śląsku. Mnie zaciekawiły wielkie ule w kształcie głowy,  a raczej twarzy.  

 

 

Tuż obok znajduje się kuźnia pochodząca z Goczałkowic z XIX wieku. Jest to jedyny zachowany taki obiekt na śląsku, teraz przechowuje się tam kolekcję narzędzi kowalskich jak młoty, kleszcze i obcęgi.

 

 

Idąc dalej mijamy młyn z wiatrakiem powstały w 1904 roku pochodzący z Zebrzydowic. Młyn wykorzystywane był do przygotowywania pasz i kaszy.

 

Spichlerz z Rudołtowic z XVIII wieku jest jednym z dwóch budynków oświetlonych, do którego nie można wejść, podziwia się wszystko z progu, a jest tam co oglądać. Wewnątrz możemy oglądać wszystko co związane z ubraniami czyli sprzęty związane z tkactwem i szyciem oraz wiele innych.  

 

 

Na środku placu znajduje się rekonstrukcja studni pochodzącej z Łąk w kształcie sześcioboku.

 

Na koniec zostawiłam sobie chatę mieszkalną przywiedzioną z Grzawy z 1831 roku. Wchodzimy do sieni i oglądamy koleje izby po jednej i drugiej stronie, w których zgromadzono liczne wyposażenie, no i wychodzimy z drugiej strony, a to co zobaczymy to nasze. 

 

 

 

 

 


Spacerując po terenie skansenu można spotkać ludowe rzeźby.

 

Na terenie skansenu znajdują się jeszcze wozownia i  młyn wodny niestety nieudostępnione do zwiedzania, zostały odgrodzone i prowadzone są w ich pobliżu prace budowlane. Pozytywnym aspektem tej sprawy jest rozbudowa skansenu. Prace prowadzone są na dużą skalę i mają być ukończone do końca roku. Tak myślę, że warto tu będzie się wybrać w przyszłym roku.