Wodospad Krimml - Austria

Odwiedzając Austrię warto zobaczyć wodospad Krimml - Krimmler Wasserfalle. Jest to jedna z najciekawszych atrakcji turystycznych Austrii, a równocześnie wspaniały pomysł na spędzenie czasu w upalne dni. Wodospad Krimml znajduje się w zachodniej części pasma Wysokich Taurów w Narodowym Parku Hohe Tauern. Płynąca rzeka Krimmler Ache spada warstwowo ze szczytu Krimml Achendal tworząc jeden z najwyższych wodospadów, a dokładnie piąty na świecie pod względem wysokości. Jego wysokość wynosi 380 m, rozpoczyna się na wysokości 1470 m n.p.m. i spada trzema kaskadami na poziom 1090 m n.p.m. Ilość wody jaka przepływa, a raczej powinnam napisać spada z wodospadu, jest różna w różnych porach roku, przykładowo w lutym jest to ok 500 m³/h, a  dla przykładu w lipcu 20 000 m³/h. Największa zmierzona ilość przepływu wody wynosiła w dniu 25 sierpnia 1987 r. 600.000 m³/h. 

 

Trzeba przyznać, że Austriacy potrafią pokazać, to co mają piękne i efektowne. Wybudowali końcem XIX wieku ścieżkę, która wije się stopniowo w górę. Dzięki niej turyści odwiedzający wodospady mogą odbyć spacer lasem w komfortowych jak na góry warunkach. Wiadomo, że ze względu na spore przewyższenia trzeba włożyć trochę wysiłku w czasie wspinania się ścieżką pod górę. Jednak dla zmęczonych co kawałek przygotowane są ławeczki. Idąc na przemiana to oddalamy się w las, a to znów możemy podziwiać widoki na wodospad i okolicę. Wodospad oglądamy raz między drzewami, a tam gdzie ciekawiej mamy przygotowane drewniane podesty. Pierwsze widoki na wodospad mamy już po paru minutach drogi, za to aby dostać się na górę potrzebujemy ok 2 godzin. Wodospad można odwiedzać od kwietnia do października, rocznie przyjeżdża tu ok 400 tysięcy turystów. Warto dodać, że osoby wybierające się zobaczyć wodospady powinny zabezpieczyć się od wody w kurtki przeciwdeszczowe zwłaszcza w chłodne i wietrzne dni, bo w upalne jest to niepotrzebne, bo szybko się wysycha. 

Jako ciekawostkę dodam jeszcze, że w 1967 roku dla wodospadu został przyznany Europejski Dyplom Ochrony Przyrody. Wyróżnienie to przyznawane jest parkom krajobrazowym i rezerwatom o międzynarodowym znaczeniu oraz o wyjątkowych wartościach naukowych, kulturowych i rekreacyjnych.

  

Idąc w górę widzimy wodospad i nie możemy się na niego napatrzeć, aż w którymś momencie, za którymś kolejnym zakrętem, gdy znów widzimy spadającą wodę zaczynamy się rozglądać i cóż wówczas możemy zobaczyć - tęczę, a są momenty, kiedy jest ona podwójna.

  

 

 

  

 

 

 

Wchodząc do góry w pewnym momencie uznałam, że już mam zbyt mało czasu aby dotrzeć do szczytu, więc zawróciłam na dół, żeby zobaczyć wodospad od dołu. Można powiedzieć, że udało mi się to połowicznie, gdyż wodę było widać dosłownie wszędzie, unoszące się kropelki wody powodowały, że tak naprawdę nic nie było dobrze widać. Muszę przyznać, że dużo lepszy widok był z góry. 

   

 

 

Próba uwiecznienia wodospadu z dołu w większości wygląda tak jak na poniższym zdjęciu. Duża ilość unoszących się w powietrzu drobinek wody sprawia, że zarówno my jak i sprzęt w momencie był mokry. Po prostu nic nie pomagało, nie nadążałam z wyciąganiem chusteczek do przecierania aparatu, a i tak to nic nie dawało. Czas pobytu się skończył i trzeba było udać się do autokaru i jechaliśmy w dalszą drogę.