Wieża Eiffla w Paryżu

Niedawno przeczytałam, że jeden z portali zrobił ankietę na temat robienia sobie popularnych selfies. Wyszło, że najchętniej robimy sobie autoportrety na tle wieży Eiffla. Na kolejnych miejscach były Disney World z Florydy i Burj Khalifa z Dubaju oraz Big Ben z Londynu. Jako, że u mnie jeszcze wieży Eiffla nie było, to postanowiłam to naprawić i zaprezentować Wam "Żelazną Damę" - symbol Paryża.

W Paryżu i na wieży byłam kilka razy, ale ten najciekawszy był pierwszy raz, kiedy byłam ciekawa wszystkiego i wszystko było nowością, ostatnio już się tam po prostu nudziłam, bo ile razy idzie oglądać wieżę Eiffla?

Jakby ktoś nie wiedział, to projekt wieży zrobiło dwóch pracowników z pracowni Eiffla Maurice Koechlin i Emilie Nouguier. W dniu 18.09.1884 roku Eiffel wraz ze swoimi dwoma pracownikami zarejestrował projekt w urzędzie patentowym. A już w grudniu 1884 roku Eiffel odkupił od swoich pracowników wszelkie prawa do projektu. Co ciekawe budową wieży kierował Koechlin. Jak by to było jakby jego nazwiskiem nazwali wieżę - wieża Koechlina?

http://www.eiffeltowerguide.com/images/Stages%20of%20Eiffel%20Tower.jpg

Wieża Eiffla została wybudowana jako łuk wejściowy na teren Światowej Wystawy zorganizowanej w Paryżu w 1889 roku z okazji setnej rocznicy wybuchu Rewolucji Francuskiej. Warte uwagi jest to, że został rozpisany konkurs, który wygrał projekt Eiffla, ponieważ inne projekty były niepraktyczne lub niedopracowane. Przydzielono mu środki na budowę wieży i w styczniu 1887 roku rozpoczęto prace. Elementy wieży były produkowane w fabryce Eiffla i na miejscu je składano, jeśli jakiś element nie pasował, to wracał do fabryki. W budowie wykorzystano 18038 elementów, które zostały połączone 2,5 miliona nitami.  Przy budowie brało udział 300 pracowników.

Przy budowie nie obeszło się też bez protestów artystów, protestowali pisarze malarze, rzeźbiarze i architekci, widać nie tylko w Polsce protestują. Wieża została ukończona w 1889 roku i Eiffel miał pozwolenie tylko na 20 lat i w 1909 roku wieża miała być rozebrana. Eiffel nie chciał dopuścić do rozebrania wieży i próbował różnych rzeczy, założył laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne, ale dopiero dzięki Polakowi Julianowi Ochorowiczowi, który umieścił na wieży telegraf "bez drutu" i to spowodowało, że miasto odstąpiło od rozbiórki wieży. Na początku I wojny światowej zapewniło to łączność Paryża z wojskami stacjonującymi na granicy z Niemcami, wcześniej wykorzystywano do tego gołębie pocztowe.

Na wieży znajdują się trzy tarasy widokowe, na pierwsze dwa można wejść schodami lub wjechać windą, a na ostatni taras tylko wyjeżdża się windą. Cena biletu zależy na który poziom się wybieramy i w jaki sposób czy windą czy schodami. Oczywiście widną pojechałam na samą górę, gdzie czekały na mnie bajeczne widoki.

W końcu dotarłam na samą górę, podróż dla mnie nie była zbyt komfortowa, bo mam lęk wysokości a w windzie jest sporo szklanych powierzchni. Na szczęście podróż szybko przeszła i miałam możliwość oglądania wspaniałych widoków na cały Paryż, a może i dalej, bo widoczność jest wyjątkowo dobra. Podobno z górnego tarasu widać nawet na 65 km w każdą stronę.

Ze względu na dużą popularność wieży od początku dobrze na siebie zarabiała, bo już w pierwszych pięciu miesiącach istnienia z biletów spłaciło się ok 75% kosztów budowy. Wieżę odwiedza ponad 6 milionów ludzi rocznie, co na dzień daje nam ok 25 tysięcy wejść, a od 1889 roku już ponad 250 milionów osób odwiedziło wieżę. Dobrze wiedzieć, że bilety można kupić online, aby uniknąć stania w długich kolejkach.

Co 7 lat wieża jest malowana, aby zabezpieczyć ją przed korozją. Według danych z internetu zużywa się wówczas ok 50-60 ton farby. Jeden raz miałam okazję być w Paryżu, kiedy malowano więżę, można było normalnie wjechać na górę, zasłaniali tylko mały kawałek, który aktualnie malowali. 

Wieżą w czasie wiatru kołysze się na ok 6-7 cm. W zależności do temperatury wieża też zmienia swoją wysokość, różnica sięga nawet 18 cm. Wieża Eiffla w 1889 roku razem z flagą miała 312,27 m i utrzymywała status najwyższej budowli świata przez 41 lat, aż do 1930 roku, gdy w Nowym Jorku wzniesiono dwa wyższe budynki 40 Wall Street i miesiąc później Chrysler Building. Co ciekawe wiek później zaczęła rosnąć i wieża wraz z anteną w 1991 roku miała 317,96 m, w 1994 roku - 318,70 i w 2000 roku - 324 m.

Jak pisałam były protesty przy budowie, a już przed 1918 roku wieża Eiffla stała się symbolem Paryża i Francji, kiedy Guillaume Apollinaire napisał wiersz w kształcie wieży, wyrażając swoje uczucia na temat wojny z Niemcami.

http://media.rhizome.org/blog/8971/Apollinaire-Eiffel.jpg

Na wieży możemy zobaczyć postać Gustave Eiffla i jego biuro.

Z pierwszego poziomu, na który można z góry zjechać windą lub zejść schodami, fajnie widać ludzi czekających pod wieżą, wyglądają jak mróweczki. 

Kończy się zwiedzanie i zjeżdżam w dół, czas najwyższy udać się na miejsce zbiórki. W czasie jazdy windą możemy z bliska obserwować elementy konstrukcyjne wieży. A stojąc na ziemi też ciekawie wieża wygląda od spodu.

Wracam na dół i mamy zarówno kolejkę oczekujących na wjazd na wieżę, a tuż obok znajduje się przepiękny widok na staw i park.

Pod wieżą jest wielu handlujących miniaturowymi replikami wieży. Swój dobytek ustawiają na płachcie materiału, gdy podchodzi Policja to w mig zabierają wszystko i uciekają, a za 5 minut znów układają wieżyczki. Cały dzień tak się bawią w "kotka i myszkę".

Jeszcze ostatni rzut oka na wieżę Eiffla i wracamy do hotelu.

Dziękuję za Wasze odwiedziny i wszystkie komentarze. Zapraszam serdecznie kolejny raz.