Kolorowe Jeziorka w Wieściszowicach

W tym roku długi weekend majowy rozpoczęłam na Dolnym Śląsku od zobaczenia Kolorowych Jeziorek. Wcześniej nie miałam pojęcia, że istnieje taka wspaniała atrakcja turystyczna. Niezwykłe kolory wody zrobiły na wszystkich uczestnikach naszej wycieczki olbrzymie wrażenie. Warto wspomnieć, że w plebiscycie National Geographic Traveler w 2011 roku Kolorowe Jeziorka zajęły 3 miejsce na nowe cuda Polski. 

W Sudetach Zachodnich znajduje się pasmo gór zwane Rudawy Janowickie, których najwyższym szczytem jest Skalnik (945 m n.p.m.). Nas jednak interesował czwarty co do wielkości szczyt Rudaw Janowickich, a mianowicie Wielka Kopa (871 m n.p.m.). Wędrując na Wielką Kopę zielonym szlakiem ze wsi Wieściszowice po drodze mijamy cztery Kolorowe Jeziorka. Przejście tym odcinkiem szlaku o długości 3 km zajmuje ok 2 godziny. 

Kolorowe Jeziorka, tak ja całe pasmo Rudaw Janowickich znajdują się na terenie Rudawskiego Parku Krajobrazowego. Około pół km za wsią Wieściszowice znajduje się płatny parking, na którym zostawiamy nasz autokar. Tu rozpoczyna się nasza wędrówka, przez drewniana bramę wyruszamy ścieżką w górę po Rudawskim Parku Krajobrazowym.

Pierwsze jeziorko, które oglądamy na naszej trasie, to Żółte Jeziorko, które leży na wysokości ok. 555 m n.p.m. Jest ono niewielkie i najniżej położone ze wszystkich Kolorowych Jeziorek. Swój żółty kolor zawdzięcza zawartości chemicznej otaczających skał bogatych w wapno i siarkę. Geneza jego powstania wiąże się z kolejnym jeziorkiem na trasie.

Żółte Jeziorko możemy podziwiać zarówno z góry, ale też można zejść na dół i przez wykuty w skale krótki tunel podejść do jego brzegu.

Tuż obok Żółtego Jeziorka znajduje się Purpurowe Jeziorko położone na wysokości ok 560 m n.p.m., mające nawet do 400 metrów głębokości, a jego woda jak nazwa wskazuje zabarwia się na czerwono dzięki związkom żelaza. W tym miejscu zaczyna się cała historia Kolorowych Jeziorek. Tereny te były bogate w złoża i w 1785 roku powstała tu pierwsza kopalnia głębinowa, która nosiła nazwę „Nadzieja”. Eksploatowała ona łupki serycytowe, które zawierały nawet do 26 % pirytu. Kopalnia działała przez ponad 100 lat i gdy zakończyła eksploatację, porzucone wyrobiska wypełniły się wodą, którą związki żelaza stopniowo zabarwiły na kolor czerwony. 

W 1997 roku podczas powodzi cała woda z jeziorka spłynęła, ale rok później znów jeziorko napełniło się wodą. Podobno przed powodzią woda była bardziej czerwieńsza, miejmy nadzieję, że z czasem związki żelaza znów się rozpuszczą i znów będzie kolor jak dawniej.

Z Purpurowego Jeziorka trasa prowadzi dość silnie w górę, do przejścia mamy ok 700 metrów i trafiamy na kolejny punkt z tablicą informacyjną czyli sztolnie i nietoperze.

Na szczęście żadnego nietoperza nie spotkałam, mogłam o nich poczytać tylko na tablicy informacyjnej. Może któryś tam spał między skałami, ale wolałam tego tak dokładnie nie sprawdzać. Jeśli wierzyć informacjom to z 25 gatunków nietoperzy żyjących w Polsce, aż 14 gatunków możemy spotkać na tym terenie. Parę metrów dalej znajduje się kolejne jeziorko.

Wystarczyło przejść parę metrów i moim oczom ukazało się Błękitne Jeziorko położone na wysokości ok 635 m n.p.m, które ten niezwykły kolor wody zawdzięcza związkom miedzi. W zależności od pogody kolor wody przybiera różne odcienie czasem jest błękitne innym razem szmaragdowe, tak też różnie jest nazywane. Jeziorko Błękitne powstało na miejscu wyrobiska kopalni "Nowe Szczęście" założonej w 1793 roku.

Jak dla mnie jest to najpiękniejsze miejsce na naszej trasie spaceru. Mogłabym patrzeć godzinami na piękny kolor wody w otoczeniu zieleni, niestety deszcz wygonił nas z powrotem do autokaru.

Na dalszej trasie znajduje się jeszcze Zielony Stawek położony na wysokości 730 m n.p.m, który swój kolor zawdzięcza porastającym zielonym mchom. Stawek powstał w zagłębieniu po kopalni "Gustaw" z 1796 roku. Jego istnienie uzależnione jest od warunków atmosferycznych, gdyż Stawek napełnia się wodami opadowymi, więc często w okresie suszy całkowicie wysycha. Z uwagi na długi okres suszy i wówczas padający dość obficie deszcz postanowiliśmy zrezygnować z odwiedzenia Stawku, bo mógł być jeszcze pusty.

Tą samą trasą, ale już pod parasolami udaliśmy się do autokaru i pojechaliśmy do Jeleniej Góry, ale o tym będzie następnym razem.

Dziękuję za Wasze odwiedziny i pozostawione komentarze. Zapraszam ponownie.