Rybnik moje miasto

Nastąpił czas siedzenia w domu, a dla takiej powsinogi jak ja, to ciężki czas. Przyszło nam dożyć czasów, kiedy znów zamknięto wszystko i bezpiecznie jest siedzieć w domu. Jest maj za oknem piękna pogoda i strasznie kusi, żeby gdzieś pojechać. Wzięłam telefon i aparat i poszłam na dłuższy spacer po mieście, a efekty tego spaceru z mojej komórki możecie zobaczyć poniżej. Rybnik jest miastem znanym z rond, kopalni, żużlu, serialu Diagnoza, a ostatnio z zanieczyszczonego powietrza. Dla mnie moje miasto jest pełnie ciekawych budynków, wiele z nich to zabytki, pięknych parków oraz skwerów i to właśnie chciałbym Wam pokazać.

 

Pokazywanie Rybnika zacznę od bazyliki św Antoniego, naszego najważniejszego kościoła w mieście. Wybudowany w latach 1903-06, został podniesiony do rangi bazyliki mniejszej przez Jana Pawła II. Nasza bazylika jest najwyższą świątynią na Górnym Śląsku, wieże mają 95 m wysokości, rozpościera się z nich wspaniały widok. 

 Przy okazji dni Rybnika w czerwcu 2016 miałam okazję być na górze.

 

Na schodach przed główną bramą bazyliki znajduje się Plac Jana Pawła II i od 2005 roku stoi tam pomnik upamiętniający tego wielkiego Polaka, który za młodu pewnie nie raz był w Rybniku, gdyż w niedalekiej wsi Stodoły mieszkała jego ciotka Stefania i w 1948 roku spędził u niej wakacje. 

 

Obok bazyliki znajduje się park, z którego chętnie korzystają mieszkańcy, zostały zrobione ławeczki, plac zabaw dla dzieci.

 

 

Kolejny przystanek zrobiłam przy kościele akademickim Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jest to najstarszy kościół w mieście z XV wieku, był to dawny kościół farny, to tutaj w 1619 roku głosił kazania Jan Sarkander. W 1797 roku rozebrano główny korpus budynku z wieżą, pozostawiono tylko prezbiterium, a cegły posłużyły do budowy kościoła MB Bolesnej. Kościół przez długi czas służył jako kaplica cmentarna do czasu, gdy zlikwidowano najstarszą nekropolię rybnicką. Obecnie teren wokół kościoła jest parkiem Na Górce, a właściwa nazwa to Park św Jana Sarkandra, a z niewielu zachowanych nagrobków stworzono w parku lapidarium.  

Kościół Marki Boskiej Bolesnej przez mieszkańców nazywany jest Starym Kościołem. Został wybudowany w latach 1798-1801 z fundacji króla Prus Fryderyka Wilhelma III Hohenzollern oraz hrabiego Antoniego Węgierskiego, ówczesnego pana na Rybniku. W tym kościele był ochrzczony ksiądz Franciszek Blachnicki.

 

 

Przed starym kościołem stoi figura św Jana Nepomucena świeżo po renowacji. Figura wykonana przez raciborskiego artystę z 1728 roku, fundatorem jest hrabia Karol Węgierski. W 1806 roku pomnik został przeniesiony sprzed zamku pod kościół MB Bolesnej. 

Dalej idę na rynek, gdzie mieści się stary ratusz obecnie mieści Muzeum Miejskie oraz Urząd Stanu Cywilnego. Został wybudowany w 1822 roku z inicjatywy ówczesnego burmistrza Antoniego Żelazko. Wcześniej ratusz był drewniany i znajdował się na środku rynku. Z wieży ratuszowej o pełnej godzinie grany jest hejnał Rybnika od 2003 roku, hejnał stał się jednym z symboli miasta. Rynek otaczają ładne kamienice, często są tu organizowane różne koncerty, czy imprezy dla mieszkańców, a przez całe lato znajdują się tu ogródki piwne.

 

 

 

 

Na rynku znajduje się fontanna z postacią Jana Nepomucena. Figura Nepomucena pochodzi z 1736 roku, do Rybnika trafiła w 1823 roku z Jastrzębia. Początkowo stała na rynku, później została przeniesiona w 1940 roku przez Niemców koło starego kościoła. W 1993 roku gdy modernizowano rynek miasto zdecydowało o powrocie Nepomucena na rynek w postaci fontanny. W czasie gdy działa fontanna wieczorami jest pięknie podświetlona, znalazłam zdjęcie z listopada 2018.

 

 

Plac Wolności  mieści się blisko rynku, znajdują się tu przystanki komunikacji miejskiej, fontanna, ławki i skwery. Plac ten do 1922 roku nazywany był Neuer Ring, a jako ciekawostkę podam, że w czasie wojny nosił nazwę Adolf Hitler Platz. Z placu Wolności dobrze jest widoczny Teatrem Ziemi Rybnickiej i schody prowadzące do niego. Schody te są wizytówką miasta, piękne nasadzenia z kwiatów w połączeniu z kaskadą wodną robią ogromne wrażenie, lubię tam robić zdjęcia. Teatr prężnie działa od 1964 roku, odbywa się tu wiele imprez, jako miłośnik kabaretów dam za przykład Rybnicką Jesień Kabaretową Ryjek.  

 

Za czasów burmistrza Władysława Webera wybudowano w Rybniku nowy neoklasycystyczny ratusz i od 1928 roku do dziś urzędują tu władze miasta. Najbardziej reprezentacyjną salą urzędu miasta jest sala obrad na pierwszym piętrze z pięknymi witrażami przedstawiającymi  górnictwo, hutnictwo, przemysł i rolnictwo. Miałam okazję ją zobaczyć parę lat temu w czasie zwiedzania urzędu w ramamch akcji "Przewodnik czeka". W ubiegłym roku przed urzędem miasta został postawiony pomnik burmistrza Webera.

 

Na przeciw urzędu miasta znajduje się skwer z fontanną, zawsze pięknie obsadzony kwiatami. W tym miejscu znajdowała się niegdyś synagoga, wybudowana w latach 1842-48 i spalona przez Niemców w 1940 roku. Fontanna kiedyś stała koło wspomnianego wcześniej Nepomucena na rynku i gdy pomnik przeniesiono pod kościół, to fontanna została tu ustawiona.

Wędrując dalej w stronę dworca kolejowego przeszłam przez skwer im H. Wieniawskiego, dawniej był tu cmentarz żydowski, który powstał w 1815 i zamknięty w 1931 z powodu uchybień sanitarnych. W 1940 roku Niemcy zlikwidowali cmentarz, teren zmieniono w skwer, a macewy posłużyły do utwardzania dróg, kilka z nich można zobaczyć w muzeum w ratuszu na rynku.

 

 

Następny przystanek to dworzec kolejowy, warto wspomnieć, że kolej zawitała do Rybniku w już 1856 roku. Poszłam pod dworzec ponieważ chciałam z bliska zobaczyć pomnik braci Szafranków, często przejeżdżam tędy samochodem, ale mimo, że pomnik stoi tu już od listopada 2018 roku, to pierwszy raz miałam okazję zobaczyć go z bliska. Rzeźba przedstawia dwóch wybitnych muzyków i pedagogów Karola i Antoniego Szafranków. Jako ciekawostkę podam, że odsłonięcia pomnika dokonało dwóch wychowanków braci Szafranków, a jednocześnie słynnych pianistów Piotr Paleczny i Lidia Grychtołówna.

Kawałek od dworca znajduje się budynek Starostwa Powiatowego, który podobno jest najpiękniejszy na śląsku. W 1818 roku został wydzielony powiat rybnicki z powiatów pszczyńskiego i raciborskiego, początkowo starosta siedział w ratuszu na rynku. Budynek został wybudowany podobno w 1887 roku, jednak nie ma na to żadnych dokumentów, a w dwóch miejscach widnieje data 1893 roku. Budynek starostwa jest otoczony pięknym parkiem.

Naprzeciwko starostwa powiatowego znajduje się filia sądu. Pierwotnie wybudowany był tutaj w 1893 roku sierociniec żydowski, który istniał do 1922 roku, następnie gmina żydowska sprzeda budynek. Później mieściła się tu przez pewien czas szkoła rolnicza, a następnie szkoła muzyczna w której nauczali bracia Szafrankowie. Szkoła muzyczna została przeniesiona obok bazyliki św Antoniego, a ten budynek w 2007 roku rozebrano i wybudowano nowy gmach w którym mieści się obecnie sąd.

 

Dawny szpital Juliusz powstał z inicjatywy Juliusza Rogera, który niestety nie doczekał się jego otwarcia, gdyż wcześniej zmarł. Szpital działał od 1871 roku do 2000 roku. Budynki niszczały, ale obecnie stopniowo znów przywracane są do życia, w jednym powstała szkoła i innym mieści się stowarzyszenie i hospicjum. Niestety kaplica po tym jak została okradziona i zniszczona przez wandali została zdesakralizowana, bo nie było chętnego na jej remont. Obecnie trwa remont budynku Rafał, pozostaje jeszcze budynek Juliusz do odnowienia. 

 

Kolejnym miejscem w Rybniku wartym pokazania jest kościół ewangelicki, który został wybudowany 1853 roku na miejscy wcześniej dwukrotnie spalonego. Dobudowano do niego w 1875 roku wieżę. Miała okazję go zwiedzać trzy lata temu. 

Kolejny przystanek jest przy sądzie. Kiedy w Rybniku powstał pierwszy zamek trudno powiedzieć, obecny został wybudowany w 1789 roku z przeznaczenie na dom inwalidów wojennych. Od 1842 roku mieścił się tu Sąd Grodzki, a obecnie jest Sąd Rejonowy.

 

Po drodze mijam skwer gdzie można zobaczyć w jakiej odległości od Rybnika znajdują się miasta partnerskie.

Budynek poczty jest w Rybniku od 1905 roku i nadal mieści się tam poczta. Wybudowany z czerwonej cegły, parę lat temu został poddany renowacji.  Polska historia tego budynku jest związana z III powstaniem śląskim, kiedy to powstańcy w Rybniku zdobyli pocztę oraz dworzec, sąd i drukarnię. Początkowo na fasadzie u góry znajdował się orzeł pruski, został usunięty i w 1922 roku zastąpiony polskim orłem.

 

Za głównym budynkiem poczty znajduje się bardzo interesująca secesyjna willa z 1890 roku, również należąca do poczty. Zawsze jak tędy idę nie mogę się napatrzeć.

Obecne budynki kampusu, gdzie uczy się ok 5 tysięcy studentów powstały jako budynki szpitala na Rudzkiej powstawały od 1857 roku. Na terenie kampusu znajduje się scena i często organizowane są rożne miejski imprezy jak juwenalia czy koncerty WOŚP.

 

Za kampusem znajduje się park tematyczny nad Nacyną, to tutaj mieszkańcu miasta mogą w pięknych okolicznościach przyrody odetchnąć od trudów dnia codziennego.

 

Na koniec zapraszam na gliwicką jak to się u nas mówi, a dokładnie na teren państwowego szpitala dla nerwowo i psychicznie chorych. Budynki szpitala psychiatrycznego powstawały w Rybniku w latach 1883-98, budynki są z czerwonej cegły, pięknie się to komponuje z duża ilością zieleni. Na terenie szpitala moją uwagę przykuły dwa obiekty, a mianowicie szpitalna kaplica oraz wieża ciśnień.

 

Dziękuję za Wasze odwiedziny i pozostawione komentarze. Zapraszam ponownie od odwiedzin oraz zapraszam na Facebook.