Kulig 2012

Każdego roku moje wyjazdy rozpoczynam od kuligu organizowanego przez PTTK. Podobnie było w tym roku. Kiedy zapisywałam się na kulig nic nie wskazywało, że odbędzie się on w zimowej aurze. Jak dla mnie nie było ważny śnieg, choć mile widziany, ale ważne było spotkanie fajnych ludzi i atmosfera panująca co roku na kuligu. Gdy 14 stycznia wstałam rano i zobaczyłam za oknem śnieg od razu poprawił mi się humor.

 

Jedziemy do Wisły Czarne, w pobliżu OSP jest parking gdzie zostaje autokar, tym razem to był bus i udajemy się do wozów na płozach, po 14 ludzi na jeden. Koniki ciągną nas do góry Doliną Białej Wisełki, po drodze towarzyszy nam wspaniały widok ośnieżonych gór i drzew. Tym razem także wszystko wyglądało bajkowo, jednak trudno się robiło zdjęcia ze względu na ciągle padający śnieg. Po półgodzinnej przejażdżce docieramy do szałasu, w którym czeka na nas rozpalone ognisko, gorąca herbata, chleb ze smalcem, kiszone ogórki i oczywiście są przygotowane kiełbaski, które sami pieczemy nad ogniskiem. 

U góry spędzamy około dwóch - trzech godzin, wszystko zależy od tego na którą organizatorzy mają umówioną następną grupę. W tym czasie pieczemy kiełbaski, chleb, śpiewamy przy ognisku, a później jest czas na krótszy lub dłuższy space po okolicy. Wracamy na dół i tym razem ekspresowo wsiedliśmy do busa, gdyż rozpętała się zamieć i nikt nie chciał być dłużej niż to konieczne na szalejącym śniegu.

Jak zwykle wyjazd można uznać za udany i jeśli w przyszłym roku PTTK znów zorganizuje wyjazd na kulig to z przyjemnością pojadę.

 

 

 

 

 

 

 

 Po wszystkim zjechaliśmy do Ustronia na obiad lub jeśli ktoś nie był głodny to na piwo lub na kawę i ciasto. To już była indywidualna sprawa każdego uczestnika wyjazdu. My wybraliśmy się grupką do naleśnikarni, gdzie zamówiliśmy po pół porcji, ze względu na bardzo syte jedzenie, a i tak mieliśmy problem ze zjedzeniem. Zamówiłam sobie naleśnik z gyrosem, był bardzo smaczny. A nasze jedzenie obserwowała z zabytkowego pieca ta oto osoba.