Spacer po rynku w Żorach

Ostatnio kilka razy byłam w Żorach na wizycie kontrolnej u lekarza i przy okazji za którymś razem wybrałam się na rynek, aby go zobaczyć. Bardzo mi się spodobały okolice rynku, teraz za każdym razem idę na kawę do pobliskiej kawiarni o wdzięcznej nazwie "Pocałunek Anioła", a później robię sobie spacer wokół rynku. 

W upalny dzień z lodami miło się spaceruje po rynku, gdzie od jakiegoś czasu można tam zobaczyć ciekawą wystawę "Cywilizacja" Michała Batkiewicza. 

 

Michał Batkiewicz jest to uznany rzeźbiarz, urodzony w Nowym Targu. Jest absolwentem wydziału rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Jego monumentalne pomniki przedstawiające głównie tematykę sakralną można podziwiać na całym świecie. Artysta poza tym zajmuje się również rzeźbami kameralnymi, ogrodowymi, które mogłyby bez trudu znaleźć miejsce w ogrodzie czy domu czy też na rynku jak tu w Żorach.

Do ich tworzenia Batkiewicz wykorzystuje kamienie z rodzinnych gór w połączeniu z odlewami z brązu. 

 W rzeźbach bardzo często pojawiają się motywy zwierzęce oraz przedmioty codziennego użytku.

Patrząc na te zwierzątka przypomniał mi się ołtarz w drewnianego kościółka w Kościelisku, gdzie z kamieni było zrobione owieczki.

Na środku rynku mamy rzeźbę z składającą się z wielu par butów, która oznacza etapy naszego życia, czyli "wchodzenia w różne buty".

Urząd miasta wraz z herbem też możemy zobaczyć na rynku.

Trzeba wspomnieć, że Żory to miasto na Górnym Śląsku, bezpośrednio sąsiaduje z dwoma miastami: Jastrzębie Zdrój i Rybnik.

W dokumentach z dawnych lat spotykamy nazwę Żary, a czasem niemiecką Sohrau. Obecna nazwa miasta Żory pochodzi z gwary śląskiej.

Żary czy Żory to obie nazwy kojarzą się z ogniem, a jak ogień to i pożar, który często nawiedzał miasto.

Najbardziej dotkliwe pożary wybuchały kilka razy w Żorach, między innym w 1552 roku, kiedy to spłonęła połowa miasta. 

Kolejny pożar wybuchł w 1661 roku kiedy spłonął drewniany kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, wkrótce odbudowany.

Najbardziej znany i pamiętany jest pożar z 1702 roku, kiedy spłonęła doszczętnie drewniana część miasta.

Na jego rocznicę czyli 11 maja powstało Święto Ogniowe, które uroczyście jest obchodzone do dnia dzisiejszego.

Ostatni taki pamiętny pożar to ten z 1807 roku kiedy po raz drugi spłonął drewniany Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, tym razem doszczętnie i już go nie odbudowano. 

Jak już o historii pożarów piszę, to trzeba wspomnieć o otwartym w 2014 roku Muzeum Ognia, które mieści się w Żorach, a o którym już wcześniej w tym roku pisałam. 

Jak to na Śląsku mają we zwyczaju obowiązkowo w mieście musi być św Jan Nepomucen, tak też jest i w Żorach, figura stoi na rynku.

Jeśli planujecie wybrać się do Żor, aby zobaczyć wystawy pana Batkiewicza, to nie warto tego odwlekać w nieskończoność, bo są to wystawy czasowe, jednak nigdzie nie znalazłam informacji jak długo będą stały w Żorach.

 

Powoli opuszczam runek i udaję się do domu, ale po drodze jeszcze zajrzę do kościoła farnego.

 Między budynkami można dostrzec dawne mury miejskie.

Na rynku i w pobliżu mojej ulubionej kawiarni można spotkać symbol Żor czyli Żorka.

Tuż przy rynku znajduje się kościół Świętych Apostołów Filipa i Jakuba. Jako wyjątek zawsze jest otwarty gdy tam jestem i można na kilka chwil wejść.

 

W tym miejscu pierwszy kościół powstał w XIII wieku. Przez stulecia kilka razy ulegał pożarom, był też przez pewien okres w rękach ewangelików.

Zniszczony prawie całkowicie w czasie II wojny światowej, odbudowany po wojnie i w 1950 roku ponownie poświęcony.  

Warto zajrzeć też za kościół gdzie możemy zobaczyć ciekawą rodzinkę.

Na tym kończę mój spacer, czas wracać do domu, koło parku mam zaparkowany samochód. 

Dziękuję za odwiedziny i pozostawiane komentarze. Wyjeżdżającym na wakacje życzę owocnego odpoczynku i wymarzonej pogody.