Widoki z Gubałówki

Dość często zdarza mi się jechać do Zakopanego, ale na Gubałówce nie byłam od dobrych trzech lat. Tym razem zaraz po przyjeździe odstawiliśmy bagaże do naszego pensjonatu, gdzie już czekali na nas z obiadem. Tego dnia pogoda był wyjątkowo piękna, że szkoda było siedzieć na kwaterze, tylko podjechaliśmy busem do centrum i kupiłam bilety na kolejkę.

Bilety kupiłam bez uzgodnienia z resztą rodzinki, no i się zaczęło: a jak się lina urwie, to co będzie, a jak zawału dostanie w wagoniku i tak dalej. Pogoda była tak piękna, że nie mogła sobie darować spędzenia choć paru chwil u góry, nawet z marudami.

Na górze marudom kupiłam po napoju i posadziłam na ławeczkach, a ja udałam się w stronę Butorowego Wierchu. Doszłam tylko do kapliczki i już za mną wydzwaniali, kiedy wrócę. Kapliczka Matki Boskiej Różańcowej wybudowana została w 1962 roku jako wotum wdzięczności za ocalenie życia w czasie II wojny światowej. Ufundowało ją małżeństwo Władysława i Marianny Bachledy - Księdzularz, a poświęcono w ich 25 rocznice ślubu.

Początkowo kapliczka wyglądała jak budynek gospodarczy, a po dobudowaniu wieżyczki groziło jej wyburzenie przez ówczesne władze, więc kapliczkę rozebrano i ukryto. Wróciła na swoje miejsce dopiero w 1971 roku. Tu na Gubałówce biegnie Szlak Papieski, gdyż w dniu 14 grudnia 1976 roku kaplicę odwiedził ks. kard. Karol Wojtyła. Dzisiejszy wygląd kapliczka uzyskała dopiero w 1981 roku, kiedy to ją rozbudowano za środki pochodzące z datków okolicznych mieszkańców i turystów.

Zauważyłam ptaszka koło kapliczki, chyba trafiłam na jego porę obiadową.

Jakby handlu u góry było mało, to ciągle powstają kolejne sklepy. Po drodze mijałam kilka takich nowo zbudowanych ze świeżego drewna chatek, jak ta na zdjęciu do sprzedaży serków.

Od mojej ostatniej wizyty, niestety sporo się tu na Gubałówce zmieniło, przybyło straganów i dawne miejsce spacerowe, kiedy szło między drzewami obserwować piękno gór zmieniło się w deptak handlowy. 

Powoli będzie na Gubałówce jak w wesołym miasteczku, bo już mamy ściany wspinaczkowe, park linowy i bobsleje.

Wróciłam do moich maruderów i siadłam z nimi w na ławeczkach, ale nie dałam się przekonać, żeby zaraz wracać na dół. Musieli siedzieć razem ze mną, aż nacieszę oczy widokami, bo to ja miałam wszystkie bilety. 

Zawsze mieli jeszcze możliwość zejścia na piechotę na dół.

Między drzewami dojrzałam skocznię narciarską.

A jak dla mnie nic nie pobije tych cudnych widoków na górskie szczyty, jeszcze trochę ośnieżone o tej porze roku w piękny słoneczny dzień.  

Słońce zaczynało się chylić ku zachodowi, więc powoli podeszliśmy do górnej stacji kolejki.

Jadąc w wagoniku lubię stać z przodu i obserwować moment mijanki.

Nasza wycieczka tego dnia się kończy, widać już dolną stację kolejki, za chwilę będziemy wysiadać. 

 Wracamy do naszego pensjonatu na kolację, a przy okazji można się rozejrzeć po straganach.

Dziękuję za odwiedziny i zapraszam ponownie.