Cottbus

Kończy się styczeń, a ja chciałabym Wam pokazać Cottbus z jarmarkiem bożonarodzeniowym. W czasie ostatniego wyjazdu do Niemiec odwiedziłam parę miejsc. Pisałam już o pałacu Branitz, teraz chciałabym Was zabrać na spacer po deszczowym Cottbus.

Po zaparkowaniu autokaru udaliśmy się w poszukiwaniu toalety i weszliśmy do pobliskiego centrum handlowego, tu byłam zachwycona świątecznym wystrojem na pasażu.

Nasz spacer zaczynamy od Drogi Sławy przed ratuszem, gdzie możemy zobaczyć 46 medali olimpijskich wtopionych w chodnik zdobytych przez mieszkańców Cottbus w czasie olimpiad i paraolimpiad.

Zaczyna zmierzchać, więc coraz lepiej wygląda miasto oświetlone świątecznie, my idziemy dalej oglądając budynki, stragany i wystawy sklepowe.

Na starym rynku zobaczyć możemy główne atrakcje jarmarku świątecznego.

Cottbus znane jest też po nazwą Chociebuż. Położone nad rzeką Sprewą, na wschodzie Niemiec w kraju związkowym Brandenburgia.

Warto wspomnieć, iż w latach 1002-1031 Chociebuż znalazł się pod polskim panowaniem.

Cottbus jest głównym miastem i ośrodkiem kulturalnym Dolnych Łużyc. Tutejsze okolicy zamieszkuje ok 20 tysięcy Serbołużyczan z których część wciąż używa języka dolnołużyckiego. Jest tutaj nawet szkoła, gdzie dzieci uczą się języka dolnołużyckiego.

Podeszliśmy pod kościół św Mikołaja, tzw Oberkirche, jest to największy kościół na Dolnych Łużycach, pochodzi od z XV wieku. Ten gotycki kościół jest miejscem mszy św w niedziele i święta, ale także odbywają się tu liczne koncerty organowe, muzyki chóralnej i kameralnej, przedstawienia teatralne i spotkania kościelne oraz kulturalne. To dzięki odbywającej się próbie przed jednym z koncertów mogliśmy wejść do wnętrza.

Wnętrze kościoła jest bardzo skromne, zdobi go gwieździste sklepienie, ołtarz z 1664 roku z alabastrowymi sztukateriami oraz ambona.

W nawie kościelnej oraz przyległych kapliczkach zobaczyć możemy grobowce z XV wieku.

Warto też wspomnieć o wieży kościelnej, wysokiej na 55 metrów, skąd rozpościera się widok na okolicę, my niestety nie mieliśmy okazji się o tym przekonać, bo widoczność była zerowa z uwagi na deszcz i zbliżający się wieczór.

Na Starym Rynku znajduje się fontanna wybudowana w 1991 roku według starodawnego projektu. Jednak na jarmark zmieniona w bajkowe miejsce.

Słynna gwiazda hernnhucka jest nieodłącznym symbolem świątecznym w Niemczech.  A wszystko zaczęło się ok 160 lat temu od nauczyciela matematyki P. H. Verbeek, który chcąc umilić dzieciom pobyt w internecie z tektury i papieru skleił pierwszą gwiazdę i powiesił ją w klasie do matematyki. Ozdoba tak się wszystkim spodobała, że zwyczaj majsterkowania gwiazd byli uczniowie pielęgnowali w swoich domach. Tyle, że już nie musieli samodzielnie wycinać poszczególnych elementów. P. H. Verbeek ulepszał swoją konstrukcję, opatentował ją i w 1925 r. założył wytwórnię gwiazd.

Wędrując między straganami doszliśmy do kościoła zamkowego, który pierwotnie wybudowany w 1419 roku, został wielokrotnie spalony, obecny wybudowany w XVIII wieku, w 2003 roku odnowiony, a w 2015 przekazany gminie żydowskiej i służy jako synagoga.

Dalej zobaczyliśmy pięknie oświetloną wieżę Spremberger, która ma 31 metrów wysokości. Została wybudowana w XIII wieku, a na początku w XIX wieku dobudowano piękną koronę szczytową wieży, gdzie obecnie jest taras widokowy. 

Kolejnym zabytkiem na naszej trasie była Brama pod lipami, została ona wybita w murach miejskich w 1879 roku, aby ułatwić kupcom dostęp do targowiska ze Starego Miasta do Nowego.

Przy bramie pod lipami stoi od 2005 roku sympatyczny pomnik Pocztyliona - Cottbuser Postkutscher - symbol Cottbus.

Wędrując po Cottbus zatoczyliśmy koło wracając do miejsca gdzie rozpoczęliśmy nasz spacer. Mając czas wolny jeszcze raz przeszłam po straganach, a przy okazji zjadałam na jednym ze stoisk gorącą kiełbaskę, na innym coś słodkiego.

Dziękuję za Wasze odwiedziny oraz pozostawiane komentarze.

Przepraszam za moją nieobecność na Waszych blogach. Najpierw w listopadzie i grudniu problemy kadrowe w pracy spowodowały moje zniknięcie i jak od stycznia tam się wszystko unormowało, bo zatrudnili dwie osoby, a trzecia wróciła z chorobowego, tak teraz zachorował mój tato i czas dzielę między pracę i wizyty w szpitalu.