Nowa Ruda - krótki spacer

Będąc w Kotlinie Kłodzkiej szukałam nowych miejsc, których jeszcze nie miałam okazji ogladać. Wyszukałam kilka lokalizacji, a z nich wybrałam kilka znanych i nieznanych miejsc do odwiedzenia. Jednym z nich było miasto Nowa Ruda, które wydawało mi się interesujące. Jest to miasto z bogatą historią i dużą ilością ciekawych zabytków, a największe wrażenie zrobił na mnie ratusz. 

 

 Miasto Nowa Ruda znajduje się na Ziemi Kłodzkiej na Dolnym Śląsku nad rzeką Włodzicą. Miasto zostało założone w XIII wieku za czasów czeskiego króla Przemysława Otokara II. Jako datę uzyskania praw miejskich przyjmuje się 1337 rok. W XIV wieku dobra noworudzkie były własnością rodu Donynów, były to czasy kiedy rozwijało się tu rzemiosło takie jak tkactwo, szewstwo czy sukiennictwo. W czasie wojen husyckich miasto było wielokrotnie niszczone, później odbudowa trwała długo.

W 1434 roku pokazują się pierwsze wzmianki o kopalni węgla kamiennego. W 1472 roku Jerzy Stillfried zaślubił Annę von Donyn i stał się właścicielem dóbr noworudzkich. W czasie wojny trzydziestoletniej miasto było zniszczone ponieważ Stillfriedowie byli protestantami. Zostali uwięzieni, ale gdy nawrócili się na katolicyzm zwrócono im wolność i dobra noworudzkie.

 

 

W 1742 roku miasto zostało włączone do Prus po zakupie ziemi kłodzkiej przez pruskiego króla Fryderyka II. W 1810 roku Stillfriedowie sprzedali Nową Rudę rodzinie, Magnisów, którzy byli właścicielami miasta do 1945 roku. Wówczas też Nowa Ruda trafiła w granice Polski. Tutejsi mieszkańcy zostali wysiedleni do Niemiec, a na ich miejsce przybyli ludzie z Kresów.

W 1879 doprowadzono do miasta kolej z Kłodzka, a w 1880 na stację w Nowej Rudzie wjechał pociąg z Wałbrzycha. Nowa Ruda była od dawna związana z górnictwem, powstało tu sześć kopalń węgla kamiennego między innymi kopalnia "Ruden" po wojnie przemianowana na  "Piast", czy kopalnia "Johann Baptista" na "Słupiec", które obecnie są już zlikwidowane.

Niedaleko rynku znajduje się pałac Stillfiedów, nazwę swą zawdzięcza rodzinie, która była w jego posiadaniu przez 338 lat. O zamku w tym miejscu były już wzmianki w 1352 roku, był on przez stulecie wielokrotnie przebudowywany. Na początku XVIII wieku w wyniku gruntownej przebudowy według projektu włoskiego architekta Andrei Carove powstał obecny kształt pałacu. W latach 1810 - 1945 zamek należał do rodu Magnisów. W pałacu w sali reprezentacyjnej odbywały się nabożeństwa wspólnoty ewangelickiej w latach 1819–1868. Końcem XIX wieku była tu siedziba zarządu kopalń, a po wojnie dyrekcja kopalni Nowa Ruda. Później od 1954 miał siedzibę powiat noworudzki, a w latach 1975-2001 ZOZ. Od 2004 roku pałac jest w rękach prywatnych i mieszczą się tu gabinety lekarskie, apteka i sklep.

Idziemy dalej w kierunku kościoła św Mikołaja, niestety jak to zwykle bywa kościół był zamknięty, można było zajrzeć tylko przez drzwi. Kościół został wybudowany w 1515 roku jako świątynia ewangelicka w stylu późnogotyckim. Została przejęta przez katolików po roku 1623. Niestety pożar w 1884 roku dokonał wielkich zniszczeń, że kolejne trzy lata zajęła odbudowa świątyni według projektu Josepha Ebersa w stylu neogotyckim jaki obecnie możemy oglądać. Wnętrze na tyle co widać od drzwi wydaje się ciekawe.

Zaciekawiła mnie widoczna z daleka wieża obrośnięta bluszczem, jak sprawdziłam jest to kościół pw Bożego Ciała, niestety również zamknięty, ale tu nie można było zajrzeć do środka. Kościół został wzniesiony staraniem pastora Georga Alersa, wybudowano go w ciągu dwóch lat, poświęcony został w 1868 roku i służył ewangelikom do 1945 roku. Później był tu sklep żelazny, w końcu został przekazany parafii św Mikołaja, która odremontowała obiekt w 1997 roku i konsekrowała go, obecnie służy jako kościół pomocniczy.

Na koniec spaceru wróciłam na rynek, gdzie mieści się najładniejszy według mnie budynek w Nowej Rudzie, a mianowicie ratusz. Wzmianki o pierwszym ratuszu pochodzą z XV wieku, spłonął w 1622 roku, został odbudowany i znów spłonął w 1884 roku w czasie wielkiego pożaru. Obecny ratusz, który miałam okazję oglądać został wybudowany w 1884 roku i parę lat później rozbudowany.

 

Na tym kończę krótki spacer po mieście, jak los da, to jeszcze tam pojadę, bo czuję jeszcze niedosyt i chciałabym jeszcze więcej zobaczyć co Nowa Ruda ma do zaoferowania. Ponieważ byłam tam popołudniu trafiłam do informacji turystycznej minutę przed zamknięciem, uprzejma pani dała mi ciekawe materiały o okolicy, z których informacje będę chciała kiedyś wykorzystać.

Dziękuję za Wasze odwiedziny i pozostawiane komentarze. Zapraszam ponownie.