Centralne Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach

Od paru lat odwiedzam kolejne obiekty znajdujące się na Szlaku Zabytków Techniki województwa śląskiego. Co roku w czasie Industriady czyli Święta Zabytków Techniki wybieram jakiś obiekt, który znajduje się na szlaku i zwiedzam go. Zdarza mi się, że w ciągu roku, także jakiś obiekt z listy odwiedzę, tak też było w lutym, kiedy to pojechałam do Mysłowic do Muzeum Pożarnictwa.   

Od kilku lat w wyznaczoną sobotę czerwca odbywa się Święto Szlaku Zabytków Techniki Industriada, obecnie 42 obiekty w 30 miastach biorą udziała w imprezie, nie liczę tu obiektów towarzyszących, których co roku zgłasza się sporo. W tym roku Industriada została przeniesiona na wrzesień ze względu na pandemię. W Mysłowicach znajduje się Centralne Muzeum Pożarnictwa, obiekt z zewnątrz, dość niepozorny, za to w środku mieści wiele skarbów.

Muzeum zostało otwarte 14 września 1975 roku w Mysłowicach i początkowo mieściło się w budynku byłego wiezienia, a w 1991 roku zostało przeniesione na obecne miejsce. Warto też wspomnieć, że od 1997 roku  Wielkopolskie Muzeum Pożarnictwa w Rakoniewicach jest zamiejscowym oddziałem tutejszego muzeum.

Po wejściu do muzeum pierwsze co się rzuca w oczy, to ręczne oraz powozowe sikawki. Jak się miałam okazję przekonać, to najstarsza sikawka konna pochodzi z 1717 roku i została wykonana w opactwie Cystersów w Henrykowie na Dolnym Śląsku.

Na terenie muzeum tych sikawek jest wiele, kilka z nich zwraca uwagę w czasie zwiedzania, można tu wymienić sikawki konne firmy Knaust czy sikawka konna z 1844 roku ufundowana dla gminy Neudorf.

Na piętrze muzeum możemy podziwiać bogaty zbiór mundurów galowych oraz bojowych. Mundury te pochodzą zarówno z Polski jak i z zagranicy. Parę mundurów bardzo mi się spodobało, za to muzeum za najciekawsze uznaje ubranie bojowe składające się czarnego habitu, bawełnianego fartucha wiązanego z tyłu wraz pasem bojowym z toporkiem, które pochodzi z Ochotniczej Straży Pożarnej z Niepokalanowa.

Ekspozycja mundurów ułożona jest w podkowę, a w środku znajdują się pięknie wyeksponowane sztandary. Każdy sztandar z osobna jest dziełem sztuki pod względem artystycznym i historycznym, trudno powiedzieć który jest najpiękniejszy, pochodzą one z terenu całego kraju i warto wspomnieć, iż zostały wykonane ręcznie.

Kolejne gabloty znajdujące się w muzeum pełne są hełmów strażackich, jest to unikatowa kolekcja, na której zgromadzono eksponaty pochodzące z XIX i XX w. Oglądając kolejne gabloty naszą uwagę przykuły skórzane hełmy oficerskie oraz wspaniale wypolerowane mosiężne. Jeśli dobrze patrzyłam to najstarszy hełm pochodzi z 1860 roku z Fabryki Cukrów w Młynowie.

W Centralnym Muzeum Pożarnictwa mamy okazje oglądać wystawy stałe i czasowe. Poza sprzętem pożarniczym, w muzeum możemy zobaczyć zbiory dokumentów i fotografii. Na ścianach muzeum znalazło się również miejsce na prezentację sylwetek ludzi zasłużonych dla polskiego pożarnictwa oraz wielkich fotografii najstarszych straży pożarnych na Śląsku.

Koniecznie trzeba wspomnieć o bogatej kolekcji samochodów pożarniczych, te pokazywane tu w muzeum pochodzą zarówno z kraju jak i z zagranicy. Te wszystkie piękne, błyszczące samochody są tak kuszące. Szkoda mi było, że nie można do nich wsiadać czy wchodzić na nie. Rozumiem, że jest to podyktowane zarówno bezpieczeństwem wśród zwiedzających, jak i obawą przed zniszczeniem tych wspaniałych pojazdów.

Prezentowane tu samochody pokazują jak zmieniały się one przez ostatni wiek, najstarszy pojazd pochodzi z 1913 roku i jest to Benz–Gaggenau, do tych wiekowych zaliczana jest również pochodzącą z 1927 roku autodrabinę Magirus. Uwagę zwracają również rodzime samochody marki Star, takie jak Star P 25 z 1957 roku czy Star 20 z 1953 roku.

Najciekawszy dla mnie w tutejszym muzeum był amerykański samochód pożarniczy marki Mack z 1947 roku, po części może było to spowodowane tym, że w Stanach nie mogłam się napatrzeć na trucki, te piękne, błyszczące ciężarówki we wszystkich kolorach tęczy.

Na tym kończę moją wycieczkę po Centralnym Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach i zachęcam Was również do odwiedzin w tym ciekawym miejscu. A po zwiedzaniu można wpaść na kawę lub obiad do pobliskiego Dworu Biskamrka, jest to bardzo klimatyczne miejsce, my byliśmy tam na kawie i ciastku.

Dziękuję za Wasze odwiedziny i pozostawione komentarze.